موضوع تحقیق:(( زندگی جانوری در استان کرمان))

موضوع تحقیق:(( زندگی جانوری در استان کرمان))

برای مشاهده به ادامه مطلب بروید

در استان کرمان به لحاظ موقعیت جغرافیایى، طبیعى و شرایط اقلیمى، گونه‏هاى مختلف حیوانات وحشى و اهلى در قسمتهاى کوهستانى و جلگه‏اى آن زندگى مى‏کنند. به همین خاطر نیز مناطقى از محدوده استان تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار گرفته و از نظر صید و شکار جزء نواحى ممنوعه اعلام شده است.

از مناطق حفاظت شده استان که ویژگیهایى در خور توجّه دارند مى‏توان به مناطق خَبر و ارزوئیه بافت اشاره کرد.

در این نواحى پرندگانى نظیر: کبک، تیهو، سینه سیاه، انواع قوش، شاهین و کبوتر وحشى زندگى مى‏کنند.

در نواحى سردسیرى و گرمسیرى استان نیز حیواناتى مانند: پلنگ، یوزپلنگ، گرگ، روباه، خرس سیاه، شغال، کفتار، خرگوش، انواع مار، کل، بز، میش، قوچ زندگى مى‏کنند و در دشتها گورخر نیز وجود دارد که قبلاً تعداد گورخرها زیاد بوده‏اند ولى در اثر شکار بى‏رویه، نسل آن در حال نابودى است.

استان کرمان با وسعت زیاد تنوع آب و هوایى و دارا بودن زیستگاههاى مختلف طبیعى توانسته است گونه‏هاى جانورى و گیاهى متنوعى را در خود پرورش دهد. به طورى که وجود گونه‏هاى جانورى نادر نظیر خرس سیاه آسیایى و جیرفتى که در دنیا کمیاب مى‏باشد، اهمیت زیستگاههاى طبیعى استان، و لزوم حفاظت از آنها را نمایان مى‏سازد.

در استان دو پناهگاه حیات وحش و یک منطقه حفاظت شده و سه منطقه شکار ممنوع وجود دارد. پناهگاه حیات وحش بافت وسعتى در حدود 173750 هکتار دارد. پوشش گیاهى این پناهگاه شامل جنگل بند، ارژن، کهکم، ارس، کشت گیاهان گرم‏سیرى و سردسیرى در یک نقطه (گردو، چنار، خرما، مرکبات). در این منطقه جانوران وحشى مثل یوزپلنگ، جبیر، هوبره و انواع پرندگان وحشى وجود دارند.

پناهگاه‏هاى حیات وحش مهروئیه کهنوج 7000 هکتار وسعت دارد. گونه‏هاى نادر گیاهى و جانورى در این منطقه وجود دارد.

از مشکلات این منطقه این بوده است که از مساحت 7000 هکتار جنگل مهروئیه تنها 1500 تا 2000 هکتار آن باقى مانده است و بقیه آن تبدیل به باغ شده است.

منطقه حفاظت شده بیدوئیه در جنوب جاده کرمان با وسعت 75000 هکتار واقع شده است. پوشش گیاهى این منطقه عبارت است از: درمنه، پرند، قیچ، کسور، تنگس، گون، کاروان، کش، خارشتر، در ارتفاعات بنه، کهور، کلاه میرحسن به تعداد کم مشاهده مى‏شود. بعد از حفاظت تعدادى آهو در این منطقه دیده شده است.

منطقه شکار ممنوع سیرجان 45000 هکتار وسعت دارد. پوشش گیاهى این منطقه عبارتست از: درمنه، قیچ، بنه و بادام. این منطقه به شدت مورد تخریب قرار گرفته، قطع اشجار، چراى بى‏رویه، فرسایش خاک، اشغال چشمه‏ها توسط دامداران از مشکلات عمده این منطقه مى‏باشد. با اقدامات حفاظتى و با کنترل دام و ایجاد آبشخور حیوانات نادر نظیر گور ایران، یوزپلنگ افزایش مى‏یابد. منطقه شکار ممنوع نودرهنگ در جاده رفسنجان ـ نوق با وسعتى در حدود 250000 هکتار واقع شده است.

از مسائل عمده این منطقه چراى بى‏رویه، فرسایش خاک و تخریب پوشش گیاهى است. این منطقه زایشگاه مناسبى جهت کل، بز، قوچ، میش، پلنگ و پرندگان مى‏باشد.

منطقه شکار ممنوع بافت 12000 هکتار وسعت دارد. این منطقه از منابع غنى آب و پوشش گیاهى جنگلى و مرتعى مناسبى برخوردار است. این منطقه از نظر ذخیره ژنتیکى با ارزشى از لحاظ کل و بز، قوچ میش در استان مطرح است.