موضوع تحقیق:(( آب وهوا ی یزد))

موضوع تحقیق:(( آب وهوا ی یزد))

برای مشاهده به ادامه مطلب بروید

استان یزد به سبب موقعیت جغرافیایى‏اش در فلات مرکزى ایران، داراى آب و هواى اقلیمى ـ گرم و خنک بیابانى ـ است، اما شرایط محلى، پاره‏اى دگرگونى‏هاى محدود در آن پدید آورده است. از یک سو ارتفاعات شیرکوه (با قله 4075 مترى) تا شعاع وسیعى از منطقه را تحت تاثیر عوامل مثبت خود قرار مى‏دهد، به گونه‏اى که در دره‏ها و کوهپایه‏هاى آن هوا نسبتا ملایم و داراى ویژگى‏هاى ییلاقى است. اما از سوى دیگر در مرکز و مشرق استان وجود کویرهاى نمک و دشت‏هاى وسیع لخت و عریان بر میزان درجه خشکى و شدت شرایط کویرى افزوده است.

استان یزد از نظر آب و هوا به سه منطقه تقسیم مى‏شود:

ـ مناطق کویرى و بیابانى که در آن قریب 6 ماه از سال گرم، قریب 3 ماه معتدل و سه ماه دیگر از سال سرد محسوب مى‏شود. ـ مناطق کوهپایه‏اى که با حدود 3 ماه گرم، 4 ماه معتدل و 2 تا 3 ماه سرد و بسیار سرد است.

ـ مناطق مرتفع که حدود 4 ماه از سال معتدل، 2 ماه سرد و 4 تا 6 ماه از سال بسیار سرد است.

بخش اعظم بارندگى استان در زمستان رخ مى‏دهد و پس از بارندگى‏هاى بهاره و سپس پاییزه، بارندگى‏هاى تابستانه در مناطق پست صفر و در مناطق مرتفع بسیار ناچیز است. نوسانات درجه حرارت در زمستان و تابستان و حتى در شب و روز بسیار زیاد است.

در سال 1379 درجه حرارت ماکزیمم و مینیمم بین 5/44 درجه سانتى‏گراد بالاى صفر و 16 درجه سانتى‏گراد زیر صفر نوسان دارد.

میزان بارندگى

استان یزد به طور کلى از نظر بارش‏هاى جوى داراى محدودیت شدید است و همواره کسرى آب در آن وجود دارد. مقدار متوسط بارندگى سالانه در قسمت‏هاى مختلف استان متغیر و با ارتفاع افزایش مى‏یابد ولى میزان تغییر یکسان نمى‏باشد.

بر اساس نقشه‏هاى باران سالانه، بارندگى استان یزد در مناطق کویرى مانند کویر سیاه کوه، ریگ زرین و درانجیر از 500 میلى متر در سال کمتر و خط هم باران 100 میلى متر کوهپایه‏هاى استان را به طور متوسط در ارتفاعات 1300 تا 1500 مترى محصور مى‏سازد.

بارندگى سالانه استان در بلندى‏هاى شیر کوه به 350 میلى متر در سال و در منطقه بوانات و باجگان به 300 میلى متر و بالاخره در کوه‏هاى انجیره و خرانق به 200 الى 250 میلى متر بالغ مى‏گردد ولى وسعت مناطقى که این ارقام را دریافت مى‏کنند بسیار محدود مى‏باشد.

بخش اعظم بارندگى استان در زمستان رخ مى‏دهد و پس از آن بارندگى‏هاى بهاره و سپس پاییزه، بارندگى‏هاى تابستانه در مناطق پست، صفر و در مناطق مرتفع نیز بسیار ناچیز است.