موضوع تحقیق :((محیط زیست استان بوشهرو آذربایجان شرقی و اصفهان))
برای مشاهده به ادامه مطلب بروید
معضلات و مشکلات محیط زیست انسانى استان بوشهر به قرار زیر است:
1ـ فاضلاب
در حال حاضر هیچ کدام از شهرهاى استان از نظر دفع آبهاى سطحى و فاضلاب داراى وضعیت مطلوبى نمىباشد. این امر در شهرهاى ساحلى استان بخصوص شهرهاى بوشهر، گناوه و دیلم وضعیت اسفبارى را سبب شده است. فاضلاب اکثر شهرها و روستاهاى استان یا وارد سفرههاى آب زیرزمینى شده یا به رودخانهها و یا به مناطق جزر و مدى تخلیه مىگردند که وارد زنجیره غذایى انسان از طریق استفاده از ماهى و میگو مىشوند.
در شهر بوشهر از طریق 16 شبکه، فاضلاب خام مناطق مسکونى وارد دریا مىگردند. بوى مشمئز کننده در اغلب خیابانها و معابر منتهى به دریا در بوشهر به مشام خورده و مسیرهاى عبور فاضلاب در شهر آکنده از حشرات موذى و پشه است. فاضلاب شهرها و روستاهاى حاشیه رودخانه شاهپور مثل سعد آباد بیشترین آلودگى را وارد رودخانه فوق مىنماید و همچنین رودخانه موند که بیشتر از طریق پسابهاى کشاورزى آلوده مىگردد.
2ـ زباله
در حال حاضر روش جمعآورى و حمل و دفع زباله در کلیه شهرها و روستاهاى استان به صورت ناقص است.
3ـ آلودگى هوا
استفاده از سوختهاى فسیلى خصوصا از تأسیسات و پالایشگاهها نفت و گاز در جزیره خارک و جم از معضلات آلودگى هواى استان مىباشد.
فاضلابهاى شهرى و صنعتى از عمدهترین منابع آلودگى آبهاى سطحى و زیر زمینى شهرهاى استان به شمار مىروند. به علت فقدان شبکههاى جمعآورى فاضلاب در اکثر شهرهاى استان و عدم وجود تأسیسات تصفیه فاضلاب در تمام شهرها، دفع فاضلاب به طور جذبى (استفاده از چاههاى جاذب) و انتقالى صورت مىگیرد.
بدین سبب آبهاى زیرزمینى مناطق شهرى از لحاظ میکروبى آلوده بوده و آبهاى تحت الارضى در مناطق صنعتى علاوه بر آلودگى میکروبى، به مواد شیمیایى مختلف نیز آلوده هستند.
رودخانههاى فصلى و یا دائمى و مسیلها عمدتا در شهرها به عنوان کانال تخلیه و هدایت فاضلابهاى مختلف مورد استفاده قرار مىگیرند. با توسعه و استقرار صنایع مختلف جدید، مسأله آلودگى آبهاى سطحى و زیر زمینى در منطقه حادتر مىگردد زیرا اقدامات اساسى همگام با توسعه شهرها در زمینه پاکسازى آب و احداث شبکههاى جمعآورى و ایجاد تأسیسات تصفیه صورت نمىگیرد.
تالابهاى ساحلى دریاچه ارومیه در منطقه ممنوعه قره قشلاق یکى دیگر از مناطق بحرانى در استان است که به دلیل ورود فاضلابهاى شهرى، صنعتى و کشاورزى منطقه میاندوآب به رودخانه و پخش شدن آب رودخانه در تالابهاى ساحلى مذکور و غنى بودن میزان ازت و فسفر و پتاسیم در آب، شرایط مناسب و ایدهآلى براى رشد و تکثیر برخى جلبکهاى سمى فراهم آمده و چند سال است که فاجعه مرگ و میر هزاران پرنده وحشى در فصل تابستان به وقوع مىپیوندد.
با توجه به اینکه استان اصفهان یکى از قطبهاى صنعتى ایران محسوب مىشود و مهمترین صنایع تولیدى کشور نظیر صنایع ذوب آهن، فولاد مبارکه، الیاف مصنوعى، پلى اکریل، نساجى، پالایشگاه نفت و ... در این استان قرار دارند، هر روز بر آلودگى هواى آن افزوده مىشود.
محیط زیست استان بیش از هر چیز تحت تأثیر استقرار و فعالیت چنین مراکزى است. در نتیجه فعالیت این واحدهاى بزرگ، هر روز صدها تن از مواد زاید و آلاینده به صورت گاز، مایع و جامد در منابع اصلى حیات یعنى آب، خاک و هوا تخلیه مىشود.
از ناحیه نیروگاه شهید محمد منتظرى و پالایشگاه اصفهان روزانه بیش از 400 تن گازهاى مختلف شامل انیدرید سولفور و منو اکسید کربن، اکسیدهاى ازت، ذرات معلق و ... بر فراز اصفهان منتشر مىشود.
چنانچه آلودگىهاى ناشى از سایر فعالیتهاى صنعتى و همچنین رفت و آمد حدود بیست هزار وسیله نقلیه موتورى نیز به این رقم اضافه شود، حجم آلودگى اصفهان از مرز یک هزار تن در روز فراتر خواهد رفت.
توسعه صنعت، ازدیاد جمعیت و گسترش شهرنشینى و سموم کشاورزى، سبب آلودگى آب آشامیدنى و آب کشاورزى و به تبع آن محصولات زراعى و تولیدات باغى شده است.
کمبود نزولات جوى، ورود پسابهاى کشاورزى، فاضلابهاى صنعتى و خانگى به درون رودخانه، سبب آلودگى آب آشامیدنى شده است و تخلیه فاضلابها به ویژه در موقع کاهش آب زاینده رود و در نتیجه تشدید آلودگى، عملاً مشکلات زیادى در میزان و کیفیت بهرهورى کشاورزى منطقه ایجاد کرده است.
براى حفظ محیط زیست و جلوگیرى از آلودگى هوا در شهرستان اصفهان، طرح کمربند فضاى سبز و طرح تفکیک و بازیافت زباله در دست اجراست.
طرح کمربند فضاى سبز که به درخت کارى دور تا دور شهر اصفهان مىانجامد، سبب کاهش آلودگى هوا، جلوگیرى از ساخت و سازهاى بىرویه و ایجاد هواى پاکیزه و زیبا در اطراف شهر خواهد بود.
طرح تفکیک و بازیافت زباله، شامل بازیافت پلاستیک، کاغذ، مقوا، شیشه، نان خشک و فلزات، از زبالههاى خانگى مىباشد. مابقى زبالهها طى فعالیتهاى شیمیایى به کود تبدیل مىشوند و در کشاورزى مورد استفاده قرار مىگیرند.
این طرح را مىتوان به عنوان اساسىترین پشتوانه تأمین بهداشت محیط زیست و کارآمدترین ابزار در کاهش آلودگىهاى ناشى از زباله دانست.
مرداب گاوخونى
این مرداب (باتلاق) در جنوب شرقى شهر اصفهان قرار دارد. وسعت آن به میزان بارندگى در حوزه و درجه تبخیر بستگى دارد. در موقع پرآبى، وسعت آن تا 500 کیلومتر مربع مىرسد. ابعاد آن به طور متوسط 15 در 18 کیلومتر مىباشد.
سطح باتلاق پوشیده از نیزار بوده و یک دریاچه از آب شور دائمى است. قسمت اعظم آب آن توسط رودخانه زاینده رود تامین مىگردد. این باتلاق گودترین منطقه استان اصفهان به حساب مىآید.
شهرهاى اصفهان، ایزدخواست، زرین شهر، عسگران، قمشه، لنجان، میمه، مورچه خورت و نجف آباد در این زیر حوزه واقع گردیدهاند.
این باتلاق داراى اهمیت زیادى است و اهمیت آن را مىتوان در عنوانهاى زیر فهرست نمود:
ـ داراى تولیدات و ذخایر بسیار بالاى بیولوژیک است.
ـ زیستگاه بسیار مناسبى براى آبزیان، حیات وحش و پرندگان مهاجر و بومى است.
ـ فضاهاى تفریحى مناسبى دارد.
ـ از زمینههاى پژوهشى و تحقیقاتى برخوردار است.
ـ مهاجرت پرندگان از نواحى شمالى در فصلهاى سرد و از نواحى جنوبى در فصلهاى گرم، به این منطقه زیبایى خاصى مىبخشد.