موضوع تحقیق :(( محیط زیست استان خراسان رضوی و هرمزگان و مرکزی ))

موضوع تحقیق :(( محیط زیست استان خراسان رضوی و هرمزگان و مرکزی ))

برای مشاهده به ادامه مطلب بروید

محیط زیست استان خراسان رضوی

دریاچه بَزَنگان

وسعت تقریبى این دریاچه 80 هکتار، و حداکثر عمق آن 12 متر، که در جنوب رشته کوههاى هزار مسجد و در 130 کیلومترى جاده مشهد ـ سرخس قرار دارد.

آب این دریاچه از بارندگیهاى سالانه و چشمه‏هاى کوچک تأمین مى‏شود و مرکز پرورش ماهیهاى قزل آلا (رنگین کمان) است.

پارک ملى تَندُورِه

این پارک در 250 کیلومترى مشهد، در انتهاى شمال شرقى خراسان، در نزدیکى مرز ایران و ترکمنستان قرار دارد. از نظر ثروتهاى طبیعى و حیاتى و تنوع رستنیها و نمونه‏هاى حیوانى (قوچ، میش، اوریال) غنى مى‏باشد.

منطقه حفاظت شده گلول

این منطقه در 70 کیلومترى شمال شهرستان شیروان و در حد مرزى ایران و ترکمنستان قرار دارد، که داراى جنگل‏هاى تنک اُرس و مراتع سرسبز است.

منطقه حفاظت شده سارى گل این منطقه به وسعت 28000 هکتار، در شمال شرقى اسفراین قرار دارد و داراى تنوع درختى از جمله اُرس، کرکو، بید وحشى، زالزالک، سیاهدانه، بوته گَون، انواع گرامینه و نعنا مى‏باشد.

از حیوانات نیز تعدادى قوچ و میش در این منطقه وجود دارد.

از دیگر مناطق محیط زیست در استان خراسان، مى‏توان میاندشت، کویر سبزوار، سالوگ بجنورد، شمال اسفراین و سرانى را نام برد.

محیط زیست استان هرمزگان

آبهاى ساحلى هرمزگان به خصوص در شهر بندرعباس از طریق فاضلاب شهرى و پساب‏هاى صنعتى، آلودگى شدید دارد و هرگونه برداشت آبزیان از آبهاى ساحلى و شنا کردن در این آبها به دلیل آلودگى خطرناک است.

از 85 هزار متر مکعب آب مصرفى شهر بندرعباس، 65 هزار متر مکعب آب، تبدیل به فاضلاب مى‏شود و بدون تصفیه مستقیما به دریا مى‏ریزد.

فاضلاب‏ها و پسابها، موجب آلودگى میکروبى و انگلى مى‏شود و این آلودگى‏ها مستقیم و غیر مستقیم به مردم سرایت مى‏کند.

بیشتر آلودگى‏ها از مجتمع‏هاى مسکونى از جمله شهرک هدیش و خوابگاه دانشجویان علوم پزشکى هرمزگان است که از طریق خورهاى «گورسوزان»، «شیلات»، «سورو»، «دوهزار» به دریا وارد مى‏شود.

این خورها به صورت کانال‏هاى دفع فاضلاب شهرى و صنعتى درآمده و دفع اسف بارى دارند و کانال‏هاى فاضلاب سه راهى جهانبار و کانال فاضلاب جنب هتل امین نیز مانند دیگر خورها فاضلاب‏هاى شهرى را بدون هیچگونه تصفیه‏اى بدریا مى‏ریزند.

در بعضى نقاط به علت افزایش مقدار فاضلاب و نفوذ در خاک، فاضلاب به صورت برکه‏اى درآمده و باعث به وجود آمدن گیاهان مانند نى‏زارهاى محله گلشهر جنوبى و بیست و دوم بهمن شده است.

واحدهاى صنعتى بزرگ از جمله کارخانه سیمان هرمزگان در بندر خمیر، پالایشگاه نفت و آلومینیوم المهدى بندرعباس، کارخانه گچ خمیر، کارخانه آسفالت راه و ترابرى و کشتارگاه بندرعباس از عوامل آلوده کننده محیط زیست هرمزگان هستند.

براى این واحدهاى صنعتى، سیستم تصفیه پیش بینى نشده است و همه اینها بدون ارزیابى زیست محیطى، ساخته شده است.

از سوى دیگر آغشته شدن آبهاى ساحلى جزایر تنگه هرمز به مواد زائد شیمیایى و نفتى که بیشتر در ده ساله اخیر نمایان شده از مهمترین عوامل آلودگى کرانه‏ها و در نتیجه نابودى آبزیان سطحى دریاى جنوبى ایران مى‏باشد، حفارى‏هاى زیر دریایى و عملیات اکتشافى جهت دست یابى به منابع جدید نفت در دریاى پارس باعث شده که مقدار زیادى از مواد نفتى بدریا سرازیر شود و قشر لایه باقیمانده در سطح آبها موجبات مرگ و میر و مسمومیت آبزیان را فراهم نماید، گرچه میزان سطح آلودگى‏ها معین نیست ولى قدر مسلم این است که تخلیه مخازن نفتکش‏ها از آب تعادل در هنگام بارگیرى که از تنگه هرمز آغاز مى‏گردد سطح قابل ملاحظه‏اى را از آب دریا آلوده خواهد کرد.

دفع فضولات مصرفى و مواد سوختى موتورخانه‏هاى کشتى‏هاى بازرگانى نیز که در حد فاصل بین جزایر و بندرعباس لنگر انداخته‏اند سهم قابل توجهى را در آلودگى آبهاى ساحلى به عهده دارند و میزان آلودگى گاهى به اندازه‏اى است که ماهیان صید شده علاوه بر موارد مسمومیت، طعم و مزه آن نیز نفتى مى‏باشد.

یکى دیگر از عوامل آلودگى سواحل که بیشتر به خاطر نا آگاهى ساحل نشینان و اهالى آبادى‏هاى صیادى انجام مى‏پذیرد ریختن فضولات و زائده‏هاى مصرفى در دریاست.

سواحل بنادر مملو و پوشیده از این آلودگى‏هاست که علاوه بر ایجاد امراض پوستى و عفونى زیستگاه آبزیان ساحل را نیز به خطر انداخته و شاید هم به همین دلیل است که میزان تولید آبزیانى که توسط «شتا» (نوعى از وسایل صید است که در نزدیک آبادى‏هاى ساحلى تعبیه مى‏گردد) صید مى‏شود به حداقل ظرفیت خود رسیده است.

محیط زیست استان مرکزی

استان مرکزى منطقه مهم صنعتى ایران به شمارمى‏آید. وجود بیش از ده‏ها کارخانه صنعتى از قبیل کارخانه تولید آلومینیم (اراک)، کارخانه هپکو (اراک)، ماشین سازى (اراک)، کارخانه واگن سازى (اراک)، کمباین سازى ایران (اراک)، کارخانه لاستیک پارس (ساوه)، کارخانه آونگان (اراک)، شرکت صنایع آذرآب (اراک)، مجتمع پتروشیمى (اراک)، کارخانه قند (شازند) و غیره ... مبین این مطلب است.

بدیهى است هر کدام از کارخانه‏هاى مزبور به نحوى محیط زیست انسان را آلوده مى‏سازد. فاضلابهاى صنعتى و مواد آلوده کننده هوا که از دودکش کارخانجات به هوا مى‏روند در چرخه اکوسیستم خلل وارد مى‏کنند.

میزان آلودگى هوا در شهرستان اراک بیش از سایر شهرهاى استان مرکزى بوده و کاملاً محسوس است. به طورى که تا سال 1375، 163 اخطار به واحدهاى آلوده کننده محیط داده شده و 8 واحد صنعتى آلوده کننده محیط تعطیل شده‏اند.

البته طى سالهاى اخیر از سوى سازمان حفاظت محیط زیست تلاش‏هایى براى جلوگیرى از پیشرفت آلودگى در منطقه صورت پذیرفته است.

ساختن جنگلهاى مصنوعى در اطراف کارخانه‏هاى موجود در این استان و حفاظت از مراتع موجود بالاخص حفاظت از منطقه هفتاد قله که مراتع زیادى را در بر مى‏گیرد، از فعالیتهاى این سازمان مى‏باشد. بدیهى است افزودن تعداد پارکهاى شهرى و کاشتن درختان بیشتر در سطح شهرستان‏هاى این استان، تأثیر به سزایى در تلطیف هواى منطقه خواهد گذاشت.