موضوع تحقیق :(( صنایع دستی استان بوشهر ))

موضوع تحقیق :(( صنایع دستی استان بوشهر ))

برای مشاهده به ادامه مطلب بروید

با توجه به وضعیت خاص اقتصادى استان بوشهر، صنایع دستى و به ویژه صنایع دستى روستایى از گذشته داراى نقش تعیین کننده و مهمى در معیشت روستاییان منطقه بوده و بیشتر ساکنان نواحى روستایى به علت محدود بودن بخش کشاورزى و بیکارى‏هاى فصلى ناشى از آن، کوشیده‏اند تا از امکانات موجود و مواد اولیه‏ایى که طبیعت در اختیار آنان قرار داده است به عنوان وسیله‏اى براى کسب درآمد بیشتر و امرار معاش استفاده کنند و به تولید محصولاتى مانند قالى، گبه، عبا، گلیم، حصیر، سفال و مصنوعات رو دوزى شده اقدام کنند.

صنایع دستى رایج در استان بوشهر به شرح زیر مى‏باشد:

گبه بافى

برجسته‏ترین صنعت دستى و خانگى استان بوشهر که تقریبا در بیشتر نقاط روستایى و حتى شهرى رایج بوده و شغل اول یا حرفه دوم تعداد زیادى از خانوارها محسوب مى‏شود، بافت گبه است. گبه‏هاى بافت این منطقه اکثرا داراى ابعاد 100×200 سانتى‏متر است و براى بافت هر تخته آن همکارى یک ماهه دو بافنده با روزى 6 ساعت کار الزامى است.

گلیم بافى

گلیم بافى در روستاهاى جم و ریز از توابع شهرستان کنگان رایج است.

نمد مالى

از سنتى‏ترین تولیدات منطقه بوشهر است و از جمله محصولاتى است که به دلیل سبکى وزن و نم گیر بودنش مورد توجه خاص عشایر مى‏باشد.

سفالگرى

به دلیل اهمیت حیاتى آب در منطقه بوشهر، ساخت وسایلى که بتواند نقشى در خنک کردن و خنک نگاهداشتن آب داشته باشد از گذشته‏هاى دور مرسوم بوده است. بیشتر فعالیتهاى سفالگرى این استان در بندر کنگان، پیرامون اهرم و شهرستانهاى برازجان است و تولیدات آنها را عمدتا ساخت کوزه آب، کوزه قلیان، سرقلیان، پستو، کشک ساب و حب (سبوى کلان) تشکیل مى‏دهد.

سوزن دوزى

سوزن دوزى اغلب در روستاهاى تابع دهستانهاى «جم» و «ریز» انجام مى‏گیرد. طرحهاى محلى و اصیل از ساده‏ترین طرحهاى هندسى در این کار مورد استفاده قرار مى‏گیرد. محصولات تهیه شده از راه سوزن دوزى عبارت است از: کیسه توتون، رو قورى، در قندانى، زیر بشقابى و رومیزى که در تهیه آنها علاوه بر سوزن دوزى معمولاً از تکه دوزى نیز استفاده مى‏شود.

دلوچه سازى

«دلوچه» مخزن مخروطى آب است که از پوست حیوانات ساخته مى‏شود و به وسیله سه پایه بر روى زمین مستقر مى‏شود. دلوچه آب را خنک و گوارا مى‏کند.

مصرف کنندگان عمده دلوچه ایلات و عشایر و روستاییان هستند. این صنعت بیشتر در برازجان رواج دارد.

حصیر بافى

در استان‏هاى بوشهر، هرمزگان و خوزستان و بالاخره هر منطقه‏ایى که خرما خیز باشد، نوعى حصیر بافى به چشم مى‏خورد که مرتبط با اوضاع اجتماعى و طبیعى منطقه دارد.

قالى بافى

این صنعت در برخى از روستاهاى بوشهر از جمله روستاهاى شول و ده کهنه رواج دارد و همچنین در روستاهاى تنگ ارم و اطراف پشتکوه هم به قالى بافى مى‏پردازند.

گرگور

وسیله‏اى است معمول و مشهور در سطح استان بوشهر که این نوع وسیله صید تشکیل شده از قفسه سیمى که توسط گرگور بافان بوشهرى بافته مى‏شود.

ارتفاع این نوع وسیله صید به تناسب نوع شناور و محل صید یک تا سه متر مى‏باشد.

زنبیل و سبد بافى

هر دو از شاخ و برگ درخت خرما ساخته شده و موارد استفاده زیادى دارند.

گیوه دوزى

از صنایع دستى قدیم مردم برازجان است که معمولاً در هنگام گرمى هوا از آن استفاده مى‏شود.

مسقطى

نوعى شیرینى مخصوص بوشهر است که به عنوان سوغات بوشهر معروفیت دارد.

در سال 1379 تعداد 6980 نفر در امر تولید صنایع دستى در این استان اشتغال داشته‏اند که تعداد 628 نفر از بافندگان در 510 کارگاه تحت پوشش مدیریت صنایع دستى استان قرار داشته‏اند.